Hülya

Hülya, serinleşen köyü, her an morartıyor; Sessiz gelen saat - başı sürdükçe artıyor.

Hayrân olarak bakarsınız da Hulyânızı fetheder bu hâli: Beş yüz sene sonra karşınızda İstanbul fethinin hayâli.

Bir ruhu besliyen hava yalnız yukardadır. Hulyayı daima uçuran duygulardadır.

Hulyâmı tutan bir büyü var onda diyordum, Gördüm: Dişi bir parsın elâ gözleri vardı.

Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi, Hülya gibi yalnız gezinenler köye indi.

Ya mektup yolla Çin'den Ya gel hulyâm içinden.

Hulyâsının yarattığı iklim o başka yer! Gür defnelerle çevrili, afyonlu bahçeler...